تاثیر کتاب صوتی بر آموزش کودک

زمانی که من و خواهرم هفت‌هشت‌ ساله بودیم، شب‌ها وقت خواب، کاست‌های قصه‌های کودکانه را در دستگاه ضبط اتاقمان می‌گذاشتیم و آنقدر بهشان گوش می‌دادیم تا خوابمان ببرد. داستان‌ها پر از موسیقی و شعر و تصویر بودند. محبوب‌ترین داستان ما «خروس زری پیرهن پری» شاملو بود. شعرهایش را حفظ شده بودیم و بعدها از جملات آن، مثل رمزهایی استفاده می‌کردیم که فقط خودمان می‌دانستیم. شخصیت‌ها را شناخته بودیم، با ترس‌هایشان می‌ترسیدیم، با خنده‌هایشان می‌خندیدیم و با غصه‌هایشان اشک می‌ریختیم.

«شنیدن» کتاب‌ها در کودکی، این فرصت را برای آن‌ها فراهم می‌کند تا فضای داستان را با صدای قصه‌گوها و به همراه همدیگر بشنوند. البته کتاب‌های صوتی می‌تواند کاربردهای گسترده‌تری هم برای کودکان داشته باشد. مدرسه‌ها، مهدها و سایر محیط‌های آموزشی، می‌توانند کتاب‌های صوتی را به‌عنوان بخشی از منابع درسیشان   به دانش‌آموزان معرفی کنند و مطالب را انتقال دهند.

کودکان، کتاب‌های قصه صوتی کودکان را بیشتر دوست دارند

کتاب‌های صوتی، قبلاً برای دانش‌آموزانی کاربرد داشت که در مدرسه‌شان زبانی به‌جز زبان مادریشان صحبت می‌کردند، یا دانش‌آموزانی که نمی‌توانستند بخوانند و یا تمرکز کافی برای خواندن کتاب نداشتند. اما به‌تدریج مشخص شد که کتاب صوتی می‌تواند برای بسیاری از دانش‌آموزان مسیری را فراهم کند تا به ادبیات دسترسی داشته باشند و از آن لذت ببرند. به‌خصوص کودکانی که هنوز به مدرسه نرفته‌اند و سواد خواندن و نوشتن را نیاموخته‌اند.

کتاب‌های صوتی کودکان، می‌توانند منابع مهمی برای مدارس و مهدکودک‌ها باشند؛ برای کودکان زیر هفت سال، کتاب‌های صوتی بسیاری به زبان فارسی وجود دارند که با تصاویر مرتبط هم همراه شده‌اند. کودکانی که سواد خواندن و نوشتن نیاموخته‌اند، به‌راحتی می‌توانند داستان‌ها را با صدای گوینده‌های حرفه‌ای گوش دهند و بدون آن‌که سواد خواندن کتاب را داشته باشند، آن را بخوانند.

فواید کتاب‌های صوتی برای کودک

مری شویر، معلمی در آمریکا، که کتاب‌های صوتی را روش مناسبی برای درگیرکردن کودکان به کلاس می‌داند، روایت می‌کند که: ”در یکی از کلاس‌هایم، شاگردی بود که همیشه دنبال‌کردن کلاس برایش دشوار بود. روزی، داستان «هری وحشتناک» را در کلاس گذاشته بودم و کتابش را هم به بچه‌ها داده بودم. در تمام طول این مدت، به‌مدت سی دقیقه تمامِ کلاس ساکت بود اما او در گوشه‌ای برای خودش بازی می‌کرد و توجهی به کلاس نداشت. پس از ده دقیقه، داستان برایش جالب شد و کتاب را از روی میز برداشت و گوشه‌ای از کلاس نشست و شروع کرد به کتاب‌خواندن. به من گفت: «بعد از آنکه داستان را شنیدم، خودم با سرعت بیشتری خواندن کتاب را ادامه دادم.»“

خانم شویر، پی برده بود که گوش‌دادن به کتاب‌های صوتی، به همراه خواندن آن، مهارت خواندن کودکان و دایرۀ لغات آن‌ها را افزایش می‌دهد. این موضوع، باعث می‌شود که کودکان کتاب‌های دشوارتر را راحت‌تر بخوانند و بیاموزند. او معتقد بود که وقتی کودکان کتاب‌ها را می‌شنوند، ارتباط عاطفی با گویندۀ داستان برقرار می‌کنند و باعث می‌شود تا آخر داستان را گوش دهند.

اشلی الیسیا، معلم پایۀ سوم دبستان در ایالت کارولینای آمریکا هم گفته است که: «کتاب‌های صوتی، می‌تواند پای دانش‌آموزانی را که از ادبیات بیزارند، به دنیای شگفت‌انگیزی باز کند.» او می‌گوید: «کتاب‌های صوتی می‌تواند باعث شود تا دانش‌آموزان، بیشتر از آن‌که در یک داستان به کلمات و معنی آن‌ها توجه کنند، به شخصیت‌ها و موضوع آن فکر کنند.»

کاربردهای کتاب صوتی در مدارس

رادیو و تلویزیون، پیش از این ابزارهایی بودند که برای آموزش‌های از راه دور استفاده می‌شدند. در دوران جنگ ایران و عراق، زمانی که مدارس تعطیل بود، دانش‌آموزان در ساعت مشخصی می‌توانستند تلویزیون را روشن کنند و درس‌هایشان را از آن طریق دنبال کنند.

امروزه روند معمول محیط‌های آموزشی، به شکلی است که عمده‌ی تاکیدشان روی پرورش مهارت نوشتن و خواندن دانش‌آموزان است؛ از طرفی کودکان بسیاری وجود دارند که علی‌رغم توانایی بسیارشان، تمرکز کافی برای خواندن و نوشتن ندارند. بنابراین، بیشتر این کودکان، نمی‌توانند آن‌طور که باید در کلاس‌ها مشارکت داشته باشند.

پژوهش‌های انجام‌شده، نشان می‌دهند که کتاب‌های صوتی این امکان را برای این دانش‌آموزان فراهم کرده تا از مهارت خیال‌پردازی و تصویرسازیشان برای درک مفاهیم استفاده کنند و بتوانند این مهارت‌ها را زنده نگه دارند. این کودکان، به‌جای آنکه نیاز باشد با شکل کلمات درگیر شوند و آن‌ها را برای خودشان معنی کنند، بتوانند با صدای گوینده، لهجه و تأکید او روی کلمات ارتباط بگیرند و مفاهیم را بفهمند.

برای درس‌هایی مانند ادبیات، کتاب‌های صوتی می‌توانند ادای صحیح کلمات را به دانش‌آموزان بیاموزند. و یا برای دروسی مانند علوم، کتاب‌های صوتی به‌عنوان مرور درس‌ها استفاده شوند. علاوه‌بر آن، کتاب‌خانه‌های مدارس می‌توانند طبقه‌ای با عنوان کتاب‌های صوتی داشته باشند. به این ترتیب، به‌دلیل آن‌که راحت‌تر  استفاده می‌شوند، می‌توانند به‌عنوان منابع جست‌وجوهای کتاب‌خانه‌ای هم در مدارس استفاده شوند.

این شیوۀ آموزشی که با پیشرفت تکنولوژی و به‌تازگی هم رواج یافته است، کم‌کم به سمتی پیش می‌رود تا مدارس کتاب‌های صوتی را به رسمیت بشناسند و از آن در آموزش استفاده کنند؛ کودکان بیشتری در کلاس‌ها مشارکت کنند و «درس‌خواندن» به فرآیندی لذت‌بخش بدل شود.اگر به موضوع کتاب‌‌های صوتی علاقه‌مند هستید، پیشنهاد می‌کنیم یادداشت «کتاب‌شنیدن، روشی برای کتاب‌ خواندن» را در یادداشت‌های قبل بخوانید
قصه کودکانه
داستان کودکانه

چگونه می توان لپ تاپ را برای پرینت وایرلس تنظیم کرد؟

از آنجایی که بیشتر پرینترهای کنونی از شبکه وایرلس پشتیبانی می‌کنند، بنابراین پرینت وایرلس ساده تر از هر زمان دیگری شده است. اگر بتوان پرینتر را بطور مستقیم به شبکه متصل کرد، به راحتی می توان از سیستم عامل های ویندوز و مک با آن پرینت کرد، همچنین اگر تعمیر پرینتر شبکه در اختیار نداشته باشید، بازهم می‌توانید با نصب آن روی یک کامپیوتری که به شبکه متصل است، آن را با دستگاه‌های دیگر به اشتراک بگذارید.
  

تنظیم لپ تاپ برای پرینت وایرلس

پیش از شروع

​

1.  ابتدا پرینتر خود را چک کنید. اگر می خواهید بطور وایرلس از لپتاپ خود پرینت بگیرید، دو انتخاب هنگام راه اندازی پرینتر خود دارید: یا می توانید از پرینترهای شبکه استفاده کنید و آنها را بطور مستقیم به شبکه خانگی خود متصل کنید، و یا پرینتری را که به دیگر کامپیوتر متصل به شبکه وصل است را به اشتراک بگذارید. انتخاب شما به نوع درگاه هایی که پرینترتان از آن پشتیبانی می کند و همچنین تنظیمات شبکه خانگیتان وابسته است.
•  بیشتر پرینتر های مدرن بطور مستقیم به شبکه های وایرلس متصل خواهند شد. اما برخی پرینتر های شبکه تنها با کابل اترنت به شبکه متصل می شوند. همچنین بعضی از پرینتر های قدیمی تر هم برای اتصال به شبکه، می توانند با کابل USB به کامپیوتر متصل شده و سپس با شبکه از طریق کامپیوتر در ارتباط باشند.

​

2.  شبکه و نیاز های خود را بررسی کنید. پرینترهایی که بطور مستقیم به شبکه متصل می شوند، براحتی می توانند با استفاده از سیستم عامل های ویندوز و مک بکارگرفته شوند. اما پرینترهایی که ابتدا به کامپویتر متصل می گردند و سپس در سیستم به اشتراک گذاشته می شوند، با کامپیوترهایی با همان سیستم عامل می توانند براحتی مورد استفاده قرار بگیرند (ویندوز به ویندوز و مک به مک)، که البته نیازمند تنظمات خاصی نیز می باشد. این تنظیمات در این قسمت قرار داده شده است: چگونه می توان یک پرینتر شبکه را نصب کرد.
•  نصب مستقیم پرینتر در شبکه اگر ممکن باشد، گزینه مناسب تری است. نه تنها با استفاده از این روش اتصال راحت تر می باشد، بلکه همچنین بدین صورت می توان از پرینتر بطور مداوم استفاده کرد و دیگر برای اتصال به آن لازم نیست تا کامپیوتر مادری که پرینتر بر آن نصب شده هم روشن بماند.
 

روش اول: پرینت با استفاده از پرینترهای شبکه

​

1.  پرینتر خود را به شبکه خانگیتان متصل کنید. روش این کار در پرینتر های مختلف متفاوت خواهد بود.
•  اگر پرینتر شما با استفاده از کابل اترنت به شبکه متصل می شود، پورت اترنت پرینتر خود را به روتر یا سوییچ شبکه متصل کنید. این تمام کاری است که باید در مورد پرینترهای این چنینی انجام دهید.
•  اگر پرینتر شما با استفاده از وایرلس به شبکه متصل می شود، شما با استفاده از صفحه نمایش پرینتر خود می توانید آن را برای اتصال به شبکه وایرلس مهیا کنید. در ابتدا باید نام شبکه (wireless SSID) و رمز آن را وارد کنید. روش دقیق ادامه کار بسته انواع پرینترها متفاوت می باشد و بهتر است برای ادامه کار به دستورالعمل پرینتر خود مراجعه کنید.

​

2.  به پرینتر شبکه متصل شوید (ویندوز). یکبار که پرینتر روی شبکه نصب شود، شما می توانید با استفاده از لپ تاپ به آن متصل گردید. این دستور العمل برای تمام نسخه های ویندوز یکسان می باشد.
•  کنترل پنل ویدوز را باز کنید. هم می توانید با استفاده از منوی استارت آن را بیابید و هم در ویندوز 8 با فشردن  می توانید کنترل پنل را باز نمایید.
•  گزینه "Devices and Printers"  یا  "View devices and printers"بزنید.
•  کلید Add a Printer را فشار دهید.
•  گزینه "Add a network, wireless or Bluetooth printer" را بزنید. در ویدوز 8 لازم نیست چنین چیزی را بزنید.
•  نام پرینترتان را از لیست پرینترهای موجود انتخاب کنید. دستورات نصب درایور که بطور اتوماتیک ظاهر می شود را دنبال کنید. اگر ویندوزتان بطور اتوماتیک نتوانست درایور صحیح را پیدا کند، شما می توانید درایور صحیح آن را از سایت شرکت تولید کننده دانلود نمایید.

​

3.  به پرینتر شبکه متصل شوید (مک). یکبار که پرینتر روی شبکه نصب شود، شما می توانید با استفاده از لپ تاپ به آن متصل گردید. این دستور العمل برای تمام نسخه های OS X یکسان می باشد. توجه کنید که پرینتر شبکه شما باید از AirPrint یا Bonjour  (تقریبا تمامی پرینترهای مدرن این گونه هستند) پشتیبانی کند.
•  روی کلید اپل منو کلیک کنید و گزینه System Preferences را انتخاب کنید.
•  گزینه Print & Scan را از منوی فوق انتخاب کنید.
•  روی علامت + انتهای لیست پرینترهای نصب شده کلیک کرده و آن را نگه دارید.
•  نام پرینتر خود را از لیست پرینترهای در دسترس انتخاب کنید. اگر نام پرینترتان وجود ندارد، شما می توانید برنامه آن را از سایت تولید کننده دانلود نمایید.
•  اگر کلید Downlod & Install ظاهر شد، روی آن کلیک کنید. OS X معمولا بیشتر نرم افزارهای پرینتر ها را درخود دارد اما پرینتر شما در برخی مواقع ممکن است نیازمند برنامه های اضافه تری باشد که باید دانلود گردد.

​

4.  حال می توانید از پرینتر جدیدی که نصب نموده اید، استفاده کنید. یک بار که پرینتر شبکه به سیستم عامل شما متصل گردد، شما می توانید درست مانند پرینتری که بطور مسقیم به لپتاپتان متصل باشد، از آن استفاده نمایید. در هر برنامه ای که هستید، قسمت پرینت را کلیک کرده و نام پرینتر شبکه خود را از لیست آن انتخاب نمایید.
    

روش دوم: به اشتراک گذاشتن پرینتر در کامپیوتر های ویندوزی  

​

1.  در ابتدا پرینتر را روی کامپیوتری که قرار است آن را به اشتراک بگذارد، نصب نمایید. از آنجایی که هر زمان شما بخواهید از پرینتر استفاده نمایید، به کامپیوتر احتیاج دارید، بنابراین باید آن روی یک کامپیوتر رومیزی نصب کنید که همیشه بتوانید آن را روشن بگذارید.
•  بیشتر پرینترها با پس از اتصال کابل USB آن ها به کامپیوتر، بطور خودکار نصب می گردد. اما چنانچه نصب پرینتر شما با مشکل مواجه گردید، به دستورالعمل آن مراجعه نمایید.

​

2.  یک گروه خانگی بسازید (در ویدوز 7 و نسخه های پس از آن). اگر تمام کامپیوتر هایی که از آن استفاده می کنید، دارای ویدوز 7 و نسخه های بعدی آن باشند، شما با استفاده از ویژگی های گروه خانگی خود، براحتی می توانید پرینترتان را به اشتراک بگذارید. همچنین اگر از ویندوز های ویستا یا XP استفاده می کنید، از مرحله 5 شروع کنید.
•  روی کامپیوتری که پرینتر را به اشتراک گذاشته است، یک گروه خانگی بسازید. از منوی کنترل پنل، منوی HomeGroup را انتخاب کنید و با کلیک روی آن شروع به تنظیم آن نمایید.
•  با دنبال کردن دستورالعمل زیر تنظیمات گروه خانگی را تکمیل نمایید. هنگامی که از شما در مورد وضعیت به اشتراک گذاری Printers & Devices سوال می شود، مطمئن شوید که در حالت Shared تنظیم شده باشد.
•  پسورد ظاهر شده را کپی نمایید.

​

3.  در لپتاپ خود به گروه خانگیتان متصل گردید. حال که گروه خانگی شما فعال شده است، شما با استفاده از لپتاپ براحتی می توانید به آن متصل گردید.
•  از منوی کنترل پنل لپتاپ، منوی HomeGroup  را انتخاب کنید.
•  روی Join now کلیک کرده و رمز گروه خانگیتان را وارد کنید.
•  با ادامه دستور العمل ها تنظیمات اتصال به گروه خانگیتان را به پایان برسانید.

​

4.  با استفاده از پرینتر به اشتراک گذاشته شده پرینت نمایید. حالا لپتاب شما با استفاده از گروه خانگی که ساخته اید، به پرینتر متصل شده است و همانطور که می توانید پرینتری را که مستقیما به لپتاپتان وصل شده انتخاب کنید، پرینتر به اشتراک گذاشته را هم می توانید انتخاب کنید. البته ابتدا مطمئن گردید که کامپیوتری که پرینتر را به اشتراک گذاشته است، روشن باشد.
•  در هر برنامه ای که هستید، قسمت پرینت را کلیک کرده و نام پرینتر شبکه خود را از لیست آن انتخاب نمایید و اسنادتان را چاپ کنید.
•  مراحل بعدی مخصوص کسانی است که نمی توانند از گروه های خانگی استفاده نمایند.

​

5.  چنانچه نمی توانید از گروه خانگی استفاده کنید، بطور دستی دستگاه های اشتراکی را فعال نمایید. اگر هرکدام از کامپیوتر هایی که به شبکه متصلند دارای ویندوز ویستا و یا ورژن های پایین تری می باشند، شما باید از این روش استفاده کنید.
•  در کامپیوتری که به پرینتر متصل است، منوی کنترل پنل را بازکرده و گزینه هایNetwork and Sharing Center"  یا "Network and Internet" را انتخاب کنید.
•  روی Change advanced sharing settings کلیک کنید و سپس تنظیمات شبکه Private را باز کنید.
•  گزینه Turn on file and printer sharing را انتخاب نمایید و سپس کلید Save changes را فشار دهید.
•  به منوی کنترل پنل بازگردید و گزینه های "Devices and Printers"  یا "View devices and printers" را انتخاب کنید.
•  روی پرینتری که به اشتراک گذاشته اید راست کلیک کرده و از منوی باز شده گزینه Printer properties را انتخاب کنید.
•  روی تب Sharing کلیک کرده و باکس Share this printer را تیک کنید.

​

6.  پرینتر به اشتراک گذاری شده را روی لپتاپ خود نصب نمایید. در حال حاضر شما توانسته اید پرینتر را به اشتراک بگذارید اما برای اینکه بتوانید در لپتاپتان از آن استفاده کنید، باید پرینتر روی آن هم نصب کنید.
•  در منوی کنترل پنل گزینه "Devices and Printers"  یا  "View devices and printers" را انتخاب کنید.
•  روی Add a printer  کلیک کنید.
•  گزینه "Add a network, wireless or Bluetooth printer" را انتخاب کنید. کسانی که از ویندوز 8 یا ورژن های بعد از آن استفاده می کنند، لازم نیست این کار را انجام دهند.
•  نام پرینتری که به اشتراک گذاشته اید را از لیس پرینترهای در دسترس انتخاب کنید. سپس مراحل لازم را برای نصب درایور آن انجام دهید. اگر ویندوزتان نتوانست بطور اتوماتیک درایور صحیح را پیدا کند، شما می توانید آن را از سایت شرکت تولید کننده دانلود کنید.

چه‌جوری باتری‌های خراب یا مرده‌ی موبایل را دوباره درست کنیم

تعمیر موبایل

شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد! که باتری موبایلتان تا دیروز کار می‌کرد ولی امروز که مشاهده کردید گوشی خاموش شده و حدس زدید که باتری آن تمام شده، آن را به شارژز وصل کنید ولی در کمال تعجب گوشی نه شارژ می‌شود و نه عکس‌العملی از خود نشان می‌دهد! یا اینکه این اتفاق برای گوشی‌ای که چند ماه از آن استفاده نکردید(احتمالا به دلیل خریدن گوشیِ جدید) و حالا هوس کردید دوباره از آن استفاده کنید و در کمال تعجب اتفاقی که به آن اشاره کردیم بیفتد و باتری شارژ نشود.

​

در چنین مواقعی دو ترفند پیش روی ما قرار دارد که با انجام دادن آن‌ها بتوانیم باتریِ مرده‌ی خود را زنده کنیم و از هزینه‌ی اضافی برای خریدنباتری جدید جلوگیری کنیم که در زیر هر دوی آن‌ها را بیان می‌کنیم.

توجه:‌فقط در صورتی که باتری موبایل شما دچار مشکل شده باشد روش‌های زیر را انجام دهید و از روی کنجکاوی آن را روی باتری‌های سالم امتحان نکنید.

آموزش زنده کردن باتری‌های خراب و مرده‌ی موبایل

متد اول: استفاده از باتری ۹ ولتی

لوازمی که احتیاج داریم:

• چسب برق
• دو رشته سیمِ برق معمولی
• یک عدد باتری ۹ ولتی​

روش کار:

باتری موبایلتان را از داخل موبایل خارج کنید.

​

حالا یکی از رشته سیم‌ها را به سرِ + باتری وصل کنید و آن را با چسبّ برق در جای خود محکم کنید.

همین کار را با آن‌یکی رشته سیم و سرِ منفیِ باتری هم انجام دهید.

​

حالا سیمی که از سر + باتری خارج می‌شود را به سر + باتری موبایلتان وصل کنید و با چسب برق آن را در جای خود محکم کنید. سیمی هم که از سر – باتری خارج می‌شود را به سر منفی باتری موبایل وصل کنید و آن را با چسب سر جای خود محکم کنید.

​

حالا کافی است حدود ۱ دقیقه صبر کنید و به باتری موبالتان دست بزنید و ببینید اگر کمی گرم شده باشد، دیگر کافیست و می‌توانید حالا سیم‌ها را جدا کنید.

​

​

باتری را داخل گوشی بیندازید و گوشی را روشن کنید. احتمالا اگر کمی شانس داشته باشید موفق خواهید شد!

​

متد دوم: استفاده از فریزر

باتری گوشی را خارج کنید و آن را داخل یک کیسه‌ی پلاستیکی قرار دهید تا آب و رطوبت به آن نفوذ نکند.

​

حالا کیسه را داخل چیزی شبیه به یک بشقاب یا کاسه قرار دهید و سپس آن را داخل یکی از طبقات فریزر قرار دهید و اجهزه دهید که حداقل ۱۲ ساعت آنجا بماند.

​

سپس آن را از داخل فریزر خارج کنید و از کیسه دربیاورید.

اگر ذرات یخ روی آن است، سعی کنید آن‌ها را پاک کنید و اجازه دهید باتری مدتی را در هوای معمولیِ اتاق بماند تا کمی گرم شود.

​

حالا آن را وارد گوشی کنید و گوشی را روشن کنید.

​

نحوه عیب یابی و تعمیر کیس کامپیوتر

تعمیر کامپیوتر

 

تعمیر لپ تاپ

​یک مشکلی که اکثریت قطعات الکترونیکی وجود دارد این است که زمانی که خراب می شود، عموماً تعویض آن ها ارزان تر از تعمیر آن ها برای شما خواهد بود. متاسفانه، PC خارج از این ماجرا می باشد و شما به راحتی می توانید کیت های آن را تعمیر کنید. این امر عمدتاً به لطف وجود ساختار ماژولار کامپیوترهای خانگی ممکن می باشد، یعنی به سازندگان یا حتی کاربران اجازه می دهد تا قطعاتی را از چند کمپانی مختلف بر روی بورد اصلی آن نصب کنند. همین انعطاف پذیری در PC باعث شده است که خارج کردن قطعات آن و قرار دادن یک قطعه جدید در آن کار آسانی باشد.
افرادی که لپ تاپ دارند تا این اندازه خوش شانس نیستند، اما بسیاری از مدل های لپ تاپ هم دارای مولفه های قابل تعویض بر روی خود هستند، مانند هارد دیسک ها، و حافظه رم، پس در لپ تاپ ها هم برخی تعمیرات امکان پذیر است.
ترفند واقعی این است که بدانیم دقیقاً کدام قطعه را بیرون بکشیم، یا این که کدام قسمت از نرم افزار را آپدیت کنیم، پس عیب یابی و  شناسایی مشکل نیز به همان اندازه تعمیر، یا حتی بیشتر از آن اهمیت دارد. در این مقاله، ما رایج ترین قطعاتی را که ممکن است در PC شما (یا در صورت امکان در لپ تاپ شما) دچار مشکل شوند، به شما معرفی کرده و نحوه تعمیر آنها را به شما آموزش خواهیم داد.
بسته به این که افرادی که این متن را می خوانند تا چه اندازه فنی باشند و با تعمیر و سخت افزار آشنایی داشته باشند، ما فرض را بر این قرار می دهیم که شما همه ترفندها و روش های معمول برای تعمیر سیستم خود را به کار گرفته اید، مثلاً فرض بر این است که از قبل سیستم عامل ویندوز خود را آپدیت کرده اید و درایورها و نرم افزار های نصب شده بر روی سیستم خود را آپدیت کرده اید. در عوض، ما به شما یاد می دهیم که چگونه به درستی یک مشکل یا نقص در سیستم را شناسایی کنید و گام هایی را که برای تعمیر و برطرف کردن مشکل موردنظر باید دنبال کنید، به شما معرفی خواهیم کرد، به طور کلی ابتدا عیب یابی و سپس تعمیر را خواهید آموخت.
قبل از دست زدن به هرکاری باید مطمئن شوید که الکتریسیته ساکن موجود در دست و بدن شما به قطعات موجود در سیستم شما آسیب نمی رساند. بعد از باز کردن قاب کیس کامپیوتر خود قبل از هر چیزی دست خود را با کمترین میزان لمس ممکن به قسمت لخت و رنگ نشده رادیاتور بر روی بورد بزنید تا بار الکتریسیته ساکن موجود در بدن شما تخلیه شود. دست بندهای پلاستیکی ضد الکتریسیته ساکن در این زمینه بهتر عمل می کنند و با چند پوند می توانید یک عدد از آن ها خریداری کنید.

 

واحد تغذیه برق (PSU)

– عیب یابی
واحد تغذیه برق (Power Supply Units) معمولاً دارای یک صدای بلند و سرسام آور و یک بوی زننده و تند است که از آن بیرون می آید. این صداها همچنین ممکن است به صورت صدای ناله حاصل از ناتوانی منبع تغذیه باشند، و حتی یک PSU می تواند بدون هیچ نشانی از آسیب از کار متوقف شود.
در هردوی این موارد چیزی که مشخص خواهد بود این است که PC شما دیگر روشن نمی شود. در یک لپ تاپ معمولاً می توان گفت اگر منبع تغذیه برق آن از کار افتاده باشد، چراغ مربوط به جعبه خارجی آن که از بیرون لپ تاپ مشخص است روشن نمی شود. ابتدا تعویض کابلی را که از بورد اصلی به این منبع متصل شده است، امتحان کنید. اگر موفق نشدید، شما می توانید یک آداپتور جدید را از کمپانی سازنده لپ تاپ خود خریداری کنید.
در PC ها، قبل از این که شما PSU را خارج کنید و دور بیاندازید، ابتدا کابل تغذیه آن را تعویض کنید شاید فیوز آن سوخته باشد و با این کار مشکل شما حل شود. عیب یابی بالاتر از این سطح کمی ترفندی و حرفه ای تر خواهد بود. یک PC که روشن نمی شود می تواند مشکل خود را از آسیب دیدن بورد اصلی (مادربورد) یا پردازنده گرفته باشد. طبق تجربه ای که ما در این زمینه داریم، در اکثر موارد این گونه که سیستم شما روشن نمی شود دلیل آن همان خرابی PSU است.
اگر با کار کردن با قطعات داخلی و باز و بسته کردن آن ها مشکلی ندارید و در این زمینه چیزی یاد گرفته اید، آنگاه می توانید یک تست ساده را انجام دهید، و یک گیره کاغذ (سنجاق) را در درون کانکتور ۲۴ پینی مادربورد وارد کنید تا روشن شود. اگر فن PSU شروع به چرخش کرد، آنگاه می توان گفت که احتمالاً مشکل از همان مادربورد شما است. اگر می خواهید ریسک انجام دادن این تست ساده را قبول کنید ما توصیه می کنیم که ابتدا تمامی مسیرهای مربوط به PSU به داخل کیس خود را قطع کنید (در بخش بعدی مربوط به تعمیر توضیح داده شده است). PC خود را خاموش کنید. کانکتور ۲۴ پین را روی مادربورد پیدا کنید و آن را با تصویری که در این جا قرار داده ایم مطابقت دهید تا مطمئن شوید. یک سنجاق (گیره کاغذ) را به درون آن وارد کنید (تمامی پوشش های پلاستیکی آن را بردارید تا رسانا شود) و سعی کنید پین های شماره ۱۶ و ۱۷ را به وسیله این سنجاق اتصال دهید. این کار باعث متصل کردن این دو پین به هم می شود، و PSU را برای شما روشن می کند، و این کار دقیقاً معادل این است که شما دکمه power را بر روی کیس فشار داده اید.
زمانی که گیره کاغذ در جای خودش قرار دارد، شما می توانید کانکتور ATX را به سمت پایین فشار داده و آن را متصل کنید، اما مطمئن شوید که هیچ جسم فلزی را لمس نمی کند. حال PC خود را روشن کنید تا ببینید که آیا PSU کار می کند یا خراب شده است.

– تعمیر
اگر مطمئن شدید که PSU خراب شده است، پس جایگزین کردن آن به این دلیل که رنج آور است کار سختی خواهد بود. بهتر است این کار را مرحله به مرحله انجام دهید. بدنه این منبع را کاملاً از روی کیس کامپیوتر خود جدا کنید و به برچسب روی منبع تغذیه نگاه کنید، زیرا نرخ خروجی برق را به شما نشان می دهد. اگر نرخ خروجی منبع تغذیه شما ۵۵۰W یا کمتر است، منبع تغذیه EVGA Supernova G5 550W با قیمت ۸۰ پوند، یک انتخاب خوب برای جایگزینی خواهد بود. اگر نرخ خروجی منبع تغذیه شما بیشتر از ۵۵۰W است، مدل Corsair RM750i را با قیمت ۱۳۰ پوند تهیه کنید. به یاد داشته باشید از آنجا که این منبع نقش مهمی را در سیستم شما برعهده دارد هرگز منبع تغذیه ارزان قیمت و فاقد برند معتبر را خریداری نکنید. همچنین داخل PC خود عکس بگیرید تا به عنوان مرجع از آن استفاده کنید.
برای خارج کردن منبع تغذیه قدیمی خود ابتدا باید کابل های آن را قطع کنید. دو کابل بر روی مادربورد (یک کانکتور ۲۴ پین، یه علاوه یک کانکتور کمکی ۴ یا ۸ پین)؛ همچنین کانکتورهای SATA بر روی هردیسک، درایو SSD و درایوهای نوری، و یک یا دو کابل منتهی به کارت گرافیک همگی باید خارج شوند. به دنبال مکان های بگردید که کابل های تغذیه به بدنه کیس وصل شده اند، زیرا مجبورید این کابل ها را به وسیله یک قیچی قطع کنید. شاید مجبور باشید که طرف دیگر کیس را نیز باز کنید، زیرا اغلب سازندگان PC در این طرف کیس هم کابل هایی را وصل می کنند تا کابل های محکم نصب شوند.
زمانی که تمامی کابل ها را قطع کردید، پیچ های مربوط به منبع تغذیه را از پشت کیس باز کنید سپس منبع تغذیه را به سمت جلو کشیده و آن بیرون بیاورید. به جهتی که فن PSU اشاره کرده است توجه کنید، تا منبع تغذیه جدید خود را نیز به همان جهت بر روی کیس نصب کنید. این منبع جدید را در کیس قرار دهید و پیچ های آن را ببندید.
حال باید کابل ها را مجدداً وصل کنید. منبع تغذیه هایی که ما به شما توصیه می کنیم همگی ماژولار هستند، یعنی تنها کافی است کابل های ضروری را متصل کنید: دستورالعملی که در جعبه این منبع تغذیه قرار دارد نحوه وصل کردن کابل ها را به شما می آموزد. راهنمای تصویری این دفترچه را دنبال کنید تا بتوانید تمامی کابل های برق را به درستی وصل کنید. نگران نباشید، کانکتورهای برق تنها از یک طریق متصل می شوند، پس امکان ندارد که اشتباه وصل کنید. با اتمام این فرآیند کامپیوتر را روشن کنید.

 

حافظه رم (RAM)

– عیب یابی
مشکلات RAM می توانند واقعاً دردسرساز باشند، و اثرات خرابی آن بسته به نوع مشکل قطعه شما می توانند متفاوت باشند. زمانی که RAM یک مشکل اساسی دارد ممکن است کامپیوتر شما اصلاً روشن نشود، یا شاید فن های شما بچرخند ولی مانیتور شما روشن نشود. این نوع مشکلات معمولاً کم اتفاق می افتند و معمولاً رم های بی کیفیت به این گونه خرابی های ناگهانی دچار می شوند. خوشبختانه هر دو نوع این مشکلات کاملاً سرراست هستند و برطرف می شوند.
اگر کامپیوتر شما کلاً روشن نمی شود، پس مستقیماً به مطالعه قسمت تعمیر رم بپردازید. اگر این مشکلات به صورت تصادفی برای رم شما پیش می آیند، باید یک تست عیب یابی برای حافظه خود اجرا کنید. خوشبختانه ویندوز دارای یک ابزار توکار است که در این قسمت کمک می کند. بر روی منوی Start کلیک کنید و عبارت ‘memory’ را تایپ کنید، سپس گزینه Windows Memory Diagnostic را باز کنید. در جعبه محاوره ای که باز می شود، بر روی گزینه “Restart now and check for problems” کلیک کنید تا کامپیوتر شما از نو روشن شده و به صورت خودکار این مشکلات را بررسی کند. زمانی که این تست کامل شود کامپیوتر خود به خود restart می شود. اگر خطایی یافت شود یک پیام دریافت می کنید که خطا را به شما گزارش می دهد، اگر دریافت نکردید، یعنی RAM شما مشکلی ندارد و مشکل PC شما از جای دیگری است.

– تعمیر
در تمامی لپ تاپ ها و PC ها در صورتی که مشکلی برای رم آن ها ایجاد شود می توانیم آن را برطرف کنیم. ابتدا میزان رم خود را بنویسید. در ویندوز به Control Panel بروید، System سپس Security و مجدداً System را انتخاب کنید، تا رم شما در لیستی در زیر قسمت ‘Installed memory (RAM)’ ظاهر شود. حال شما می توانید رم کامپیوتر خود را ببیند. در PC ها، شما باید قاب کیس را کاملاً باز کنید. در لپ تاپ ها، دسترسی به رم بستگی به این دارد که رم قابل دسترسی باشد یا نه. معمولاً لپ تاپ های اولترا-پرتابل و قابل تبدیل (هم لپ تاپ و هم تبلت) رم خود را به مادربورد وصل کرده اند و هیچ امکانی را برای انجام خدماتی مانند تعویض کردن برای کاربر قرار نداده اند.
در لپ تاپ ها، رم یا در زیر صفحه کلید قرار داده شده است یا در زیر لپ تاپ تعبیه شده است. ابتدا قسمت زیرین لپ تاپ خود را بررسی کنید و به دنبال یک پنل کوچک بگردید. تمامی پیچ های این پنل را باز کنید و سپس پنل را جدا کنید تا رم را مشاهده کنید. اگر در زیر لپ تاپ پنلی وجود نداشته باشد پس احتمالاً رم در زیر صفحه کلید قرار دارد. اگر این صفحه کلید جداشدنی باشد باید در اطراف بورد آن شیارهایی را مشاهده کنید که به اندازه یک پیچ گوشتی فضا دارند. لپ تاپ خود را خاموش کنید، و به آرامی یک پیچ گوشتی مسطح و باریک را در شیارهای اطراف صفحه کلید فرو کنید. برای هریک از این شیارها، از پیچ گوشتی خود به عنوان اهرمی برای آزاد کردن گیره های آن استفاده کنید. صفحه کلید را بدون فشار زیاد و با دقت کامل از مادربورد جدا کنید، و آن را به آرامی در کنار لپ تاپ قرار دهید.
زمانی که رم قابل دیدن شد، یک عکس از آن با استفاده از گوشی خود بگیرید، تا بعداً به یاد داشته باشید که در زمان نصب رم جایگزین آن را بر روی چه شیاری و به چه صورت و در چه جهتی باید نصب کنید. در کامپیوترهای PC اگر شما دو یا چند رم را بخواهید نصب کنید، به احتمال زیاد این رم ها به صورت جفتی نصب می شوند.

اگر PC شما روشن نشد
اگر مشکل شما این است که کامپیوتر شما روشن نمی شود، باید بررسی کنید که آیا واقعاً مشکل از رم است. ابتدا اطراف و لبه های رم را فشار دهید تا مطمئن شوید به درستی در جای خود قرار گرفته است، سپس سعی کنید مجدداً PC خود را روشن کنید. اگر باز هم روشن نشد، به صورت کامل RAM را خارج کنید و رم ها را به صورت تکی تست کنید. این روش تنها زمانی جواب می دهد که شما چند رم بر روی سیستم خود داشته باشید. اگر کامپیوتر شما تنها دارای یک رم است، پس ما توصیه می کنیم که قبل از این که به فکر تعویض رم باشید، ابتدا مشکلات بالقوه و احتمالی را به خوبی بررسی کنید.

اطلاعاتی کامل درباره دوربین های مداربسته

"دوربین مداربسته" چیست؟
واژه "دوربین مداربسته" برگردان فارسی کلمه انگلیسی  closet circuit television  یا به اختصار cctv می باشد. معنی لغوی آن جعبه جادویی مدار بسته است و به دوربین هایی گفته می شود که در جای خود ثابت اند.
دوربین مداربسته به کلیه دوربین هایی اطلاق می گردد که در محل خود ثابت بوده و تصاویر را به یک یا چند محل ارسال می کنند. از آنجا که اغلب این دوربین ها در حفاظت، نظارت و سیستم های مانیتورینگ امنیت بکار می رود این واژه بیشتر به همین حیطه بر می گردد اما معنی فنی آن حتی دوربین های ویدیو تلفن و کنفرانس را نیز دربر می گیرد.

تاریخچه:
نخستین سیستم مداربسته در سال 1942 میلادی توسط شرکت زیمنس آلمان به منظور مشاهده پرتاب موشک های v2 نصب شد. یک مهندس آلمانی بنام "والتر بروچ" مسئول نصب این سیستم بود.
در آمریکا اولین تبلیغ دوربین مداربسته در سال 1949 مربوط به محصولی با نام "وریکون" بود که در تبلیغات گفته میشد به مجوز دولتی نیازی ندارد.از آن پس سیستم های ضبط تصاویر دوربین مداربسته در برخی پایگاه های فضایی بزرگ جهت ضبط تصاویر پرتاب موشک ها بکار گرفته شد و خیلی زود روی موشک ها نصب شد تا جایی که تصاویر را همراه با صدا به زمین ارسال کرد.

 

 اولین رونمایی از دوربین مداربسته در اماکن عمومی آمریکا در سال 1973 بود. زمانی که در میدان تایمز نیویورک اولین دوربین مداربسته به منظور جلوگیری از جرایم در محدوده نصب شد اما نقش چشمگیری در کاهش جرایم ایفا نکرد. تا ایتکه در سال 1980 دوربین های مداربسته در سطح گسترده ای در سراسر آمریکا بخصوص در مراکز عمومی بکار گرفته شد. بنظر می آمد استفاده از دوربین مداربسته راهی ارزان تر در مقایسه با بکارگیری نیروهای پلیس برای شناسایی جرایم باشد.

بتدریج برخی از حرفه ها و مشاغل بخصوص آنهایی که بیشتر در معرض سرقت قرار داشتند نیز به دوربین مداربسته روی آوردند. در سال 1990 دستگاه های ضبط تصاویر دوربین ها تنها با قابلیت " ضبط بعد از شناسایی حرکت" وارد بازار شدند که استفاده از دوربین مداربسته را در این کشور بسیار بیشتر کرد. تا قبل از آن، دستگاه های ضبط تصاویر تا حد زیادی از نظر میزان حجم ذخیره و قابلیت ها بسیار محدود بود. از نیمه دوم سال 1990 پلیس دوربین های زیادی را در سطح شهرها بخصوص مراکز عمومی ، مدارس و پروژه های ساختمانی نصب کرد.
در انگلستان نیز استفاده از دوربین مداربسته بسیار متداول شد. شهر "نورفولک" انگلستان نخستین جایی در این کشور بود که دوربین ها در آن نصب شدند.بطور کلی در دهه میلادی بین 1990 تا 2000 استفاده از دوربین های مداربسته در بسیاری از کشورها رواج یافت.

کاربردهای دوربین مداربسته
کاربرد اصلی و عمده دوربین های مداربسته در سیستم های حفاظتی است اما کاربرد های آن به سیستم های حفاظتی محدود نبوده و از آن فراتر میرود کاربردهایی از قبیل کاربردهای پلیسی ، نظامی، فضایی ،صنعتی ، کنترل ترافیک ، ارتباطات ویدیویی، و تصویر برداری نامحسوس.

 

 

 - جلوگیری از ارتکاب جرایم:
کاربرد دوربین های مداربسته در جلوگیری از ارتکاب جرایم بسیار وسیع است. از جلوگیری از جرایم رانندگی تا جرایم جنایی. استفاده نامحسوس از دوربین های مخفی نیز بسیار رواج یافته است. بطور مثال می توان به دوربین های دستگاه های خود پرداز اشاره کرد که برای شناسایی جرایمی چون وارد کردن تصادفی رمز کارت اعتباری کاربرد دارد.

آخرین تحقیقات آماری از شهر های بزرگ آمریکا و انگلستان نشان می دهد بعد از نصب دوربین های مداربسته در پارکینگ ها 51 درصد از تعداد جرایم کاسته شده است. در فرودگاه ها میزان کاهش جرایم 23% و در سایر مراکز عمومی روی هم رفته این مقدار 7% بوده است.

 

 

 -کاربرد صنعتی:
در کارخانجات صنعتی نیز از دوربین های مداربسته در محل ها یا مراحلی از کار که حضور فیزیکی انسان خطرناک،دشوار یا حتی غیر ممکن است نیز بهره گرفته می شود. در کارخانجاتی مثل کارخانجات شیمیایی یا نیروگاه های هسته ای.در مراکز صنعتی استفاده از دوربین های اسکن خط تولید و دوربین های حرارتی رواج زیادی دارد.

 

 

  -کنترل ترافیک:
امروزه در اکثر کشورهای جهان از دوربین های مداربسته برای کنترل ترافیک وسایل نقلیه در سطح گسترده ای استفاده می شود. از جمله کنترل میزان ترافیک در خیابان ها و ارسال اطلاعات توسط gps به رانندگانی که قصد عبور از مسیر آن خیابان ها را دارند.تحت نظارت قراردادن تصادفات و شناسایی جرایم رانندگی حداقل کاربرد های دوربین مداربسته در کنترل وسایل نقلیه هستند. شناسایی اتوماتیک پلاک خودروها از جمله آخرین دستاورد های دوربین های مداربسته در این بخش می باشند.

 

-امنیت نقل و انتقالات:
در نقل و انتقلات عمومی از دوربین مداربسته برای جلوگیری از حوادثی که ممکن است در اثر خارج از دید بودن محل صورت بگیرد استفاده می شود. بطور مثال در متروها از دوربین مداربسته برای کنترل درهای ورود و خروج مسافران به منظور اطمینان از اینکه مسافر از در عبور کرده است و یا موارد مشابه آن در اتوبوس ها و قطارهای شهری.

انواع دوربین مداربسته
از نظر نوع سیگنال:
-دوربین های آنالوگ
-دوربین های ip (آی پی تحت شبکه)
-دوربین های دو منظوره

از نظر شکل ظاهری و کاربرد متناظر:
-دوربین های دام dome
-دوربین های صنعتی
-دوربین های مینیاتوری
-دوربین های مادون قرمز ir
-دوربین های اسپید دام (دوربین های چرخشی ptz)

از نظر قاب و پوشش:
-دوربین های ضد آب قاب بزرگ (پمپ بنزینی)
-دوربین های مخفی
-دوربین های قاب فانتزی

 

دوربین های آنالوگ

 

 

 

 این دوربین ها نسل ابتدایی دوربین های مداربسته می باشند که برای دریافت و ارسال اطلاعات صدا و تصویر از امواج آنالوگ استفاده می کنند.صدا و تصویر این دوربین ها هر یک توسط کابل دورشته ای جداگانه منتقل می شوند که یک رشته از سیم ها نقش جلوگیری از نویز بر سیم اصلی را ایفا می کند. کابل متداول برای تصویر این دوربین ها کابل کواکسیال rg59 است گرچه ارتباط تصویر این دوربین ها با کابل های مختلف بر حسب نیاز امکان پذیر است.

کیفیت این دوربین ها همانگونه که از نامشان پیداست تابعی از امواج آنالوگ است. امواج آنالوگ همواره در معرض نویز قرار دارد. نویز های مختلف الکترومغناتیسی و نویز های ناشی از نوسانات برق همواره یکی از تهدیدات جدی بر کیفیت دوربین های مداربسته آنالوگ می باشند. به همین دلیل استفاده از کابل ها و تجهیزات با کیفیت بالا روی کیفیت تصویر در این نوع دوربین ها تاثیر بسزایی دارد.

www.digibaan.ir

چرا باید هر شب برای کودک داستان گفت و کتاب خواند؟ قصه گفتن برای کودک

افزایش کنش و بهبود روابط میان فردی با کودک

شنوایی یکی از حواس پنجگانه است که در هنگام کودکی کارایی بسیار برجسته‌ای دارد. هنگامی که برای کودک داستان کودکانه می‌گویید حس شنوایی او را درگیر می‌کنید. کودک دوست دارد با پدر و مادرش کنش و تعامل داشته باشد. داستان‌های پیش از خواب به بهبود روابط میان‌فردی کودک و پدر و مادر می‌انجامد. احساس صمیمیت و همدلی کودک و والدینش را بهبود می‌بخشد. به کودک نشان می‌دهد که برای خانواده‌اش اهمیت دارد و برای او حتی پیش از خوابیدنش وقت می‌گذارند. پدر و مادر با داستان گفتن برای کودک از کودکشان حمایت عاطفی می‌کنند و کودک به خوبی این حمایت را درک می‌کند.

سخن گفتن با کودک به صورت غیرمستقیم

گاهی نمی‌توانیم درباره‌ی برخی از مسائل به صورت مستقیم با کودک سخن بگوییم. در چنین شرایطی داستان کودکانه گفتن می‌تواند ابزاری برای انتقال حرف‌هایمان به کودک باشد. فرض کنید کودک به بهداشت فردی اهمیت نمی‌دهد والدین می‌توانند داستانی با موضوع بهداشت و تمیزی برای کودک بگویند تا از او بخواهند به بهداشت فردی اهمیت دهد.

بهبود توانایی تخیل و خیال پردازی

داستان گفتن برای کودک به بارور شدن توانایی تخیل کودک کمک می‌کند. کودک با شنیدن داستان به تصویرسازی ذهنی و تجسم آن‌چه می‌شنود دست می‌زند. توانایی تخیل و خیال‌پردازی در کودک به رشد توانایی‌های ذهنی کودک می‌انجامد. پس والدین با کتاب خواندن و داستان گفتن برای کودک، به بهبود توانایی تخیل و رشد توانایی‌های ذهنی کودک کمک می‌کنند.

کاهش بی‌خوابی کودک

با داستان گفتن برای کودک می‌توانیم استرس و ناراحتی‌هایی که در روز دچارشان شده است را برطرف کنیم. هنگامی که کودک از نظر فکری و روانی آرام شود می‌تواند خوابی آسان‌تر و باکیفیت‌تر داشته باشد. داستان گفتن پیش از خواب زمینه را برای خواب بهتر کودک فراهم می‌کند.

رشد اخلاقی کودک

داستان‌هایی که برای کودک گفته می‌شود او را با اخلاق و اصول اخلاقی آشنا می‌کند. داستان‌ها می‌توانند به رشد اخلاقی کودک کمک کنند. پیش‌تر درباره‌ی دیدگاه رشد اخلاقی کلبرگ سخن گفتم؛ می‌دانیم رشد اخلاقی از دیدگاه کلبرگ مرحله‌ای است. داستان‌هایی که  نیازمند نتیجه‌گیری شنونده هستند به رشد اخلاقی کودک کمک می‌کنند.

قصه کودکانه گفتن برای کودک را فراموش نکنید.

قصه گفتن و کتاب خواندن پیش از خواب برای کودکان را جدی بگیرید. قصه گفتن تنها ۱۰ دقیقه از وقت شما را خواهد گرفت که زمانی اندک است. اما به یاد داشته باشید همین زمان اندک می‌تواند به بهبود رشد روانی کودک بیانجامد. به جای آن‌که برای کودک قصه‌ای صوتی خریداری کنید خودتان برایش قصه بگویید. هیچ صدایی جایگزین صدای پدر و مادر نمی‌شود. کودک دوست دارد قصه را از زبان شما بشنود تا آرام بگیرد و بداند که دوستش دارید. به یاد بسپارید که سبک زندگی شما در آینده‌ی کودکتان موثر است.

قصه گویی چیست

قصه کودکانه کهن ترین شکل ادبیات است و آئین و سنتی است که از قدیم به ما هدیه شده است . ما با زنده نگه داشتن آن ، فرهنگ و داستان های یک مرز و بوم را نگاه داشته ایم . از زمانیکه انسان های نخستین در کنار آتش گرد یکدیگر می نشستند قصه گویی وجود داشته است و توسط پیران راه و رسم زندگی و مقابله کردن با سختی ها به شکل قصه و افسانه برای کوچک و بزرگ روایت می شده است . مادربزرگ ها و پدربزرگ های ما قصه گویان ماهری بودند و افسانه های قومی و ملی را برایمان نقل می کردند . امروزه نیز قصه گویی رواج دارد اما شکل آن کمی تغییر کرده است . زندگی مدرن مادربزرگ ها را از کودکان دور کرده است و مادرها و پدر ها به خاطر مشغله ی کاری زمان کمتری را به قصه گویی اختصاص می دهند برای همین بازار قصه های صوتی داغ شده است و با یک کلیک کودک می تواند قصه های کودکانه را بشنود و یا با تماشای یک کارتون یا تئاتر اجرای یک قصه را ببیند . بله همگی راه های آشنا شدن با داستان هستند اما تاثیر قصه گویی مستقیم با کودکان را ندارند . شاید من سخت گیری می کنم اما اگر تجربه ی قصه گویی با کودکان را نداشتم و تاثیر مثبت آن را نمی دیدم می توانستم آسان تر بگیرم . به هر جهت پیشنهاد من قصه گویی سنتی ( کلاسیک ) است که از دیرباز وجود داشته است . قصه گویی سنتی به این معنا که قصه گو در کنار بچه ها می نشیند ، آنها را لمس می کند ، به چشمانشان نگاه می کند ، در لحظه  احساساتش را با آنها شریک می شود ، نیاز کودکان را می بیند ، پای صحبت های آنها می نشیند ، سوالهایشان را پاسخ می دهد ، با آنها می خندد ، می ترسد ، می گرید و بدین گونه قصه ی خود را به پایان می رساند .خوشبختانه چند سالیست که در مهدکودک های تهران قصه گویی باب شده است و ارزشی برای این سنت قدیمی قائل شده اند و ساعتی را به عنوان کلاس قصه گویی اختصاص داده اند ( البته من از حال و روز شهرهای  دیگر ایران بی خبر هستم و امید دارم که قصه گویی رواج داشته باشد ) این را می دانم که در دنیا و مخصوصا اروپا قصه گویی اهمیت بسیاری دارد و آنها با انتخاب قصه های ملی ، کودکانشان را آموزش می دهند تا در بزرگسالی به فردی موفق و موثر در جامعه تبدیل شوند و بتوانند کشور خودشان را آباد کنند . قصه گنجینه ی یک کشور است . بسیاری از زبان شناسان و تاریخ شناسان بر روی قصه ها و افسانه ها تحقیق می کنند پس قصه ارزش والایی دارد و نباید نادیده گرفته شود . چند سالی است که ما شاهد گردهمایی ها و جشنواره های بین المللی قصه گویی در ایران می باشیم البته تعداد آنها فعلا اندک است ولی با کوشش ما می توانند رونق چشمگیری داشته باشند . جشنواره ی بین المللی قصه گویی کانون پرورش و فکری کودکان هر سال برگزار می شود و قصه گویان خارجی نیز در آن شرکت می کنند و قصه های مرز و بوم خود را روایت می کنند . من تاکید می کنم که از این جشنواره بازدید کنید تا با شکوه و تاثیر قصه گویی آشنا شوید و هم چنین با روایت های متفاوت آشنا شوید و اگر خود قصه گو هستید در کلاس هایتان از آنان بهره بگیرید و تمام تلاشتان را برای بهتر دیده شدن این فرهنگ و سنت بیشتر کنید . در ادامه چند مورد از تاثیرات قصه و قصه گفتن را برای شما ذکر می کنم :

 

---

∗ قصه گویی باعث ایجاد ارتباط عاطفی بین قصه گو و شنونده ( کودکان ) می شود که از این طریق می توان با کودک رابطه ای دوستانه برقرار کرد و حرفهای او را شنید .

∗ توانایی های کودک را در زمینه های عاطفی ، اخلاقی ، اجتماعی افزایش می دهد و به او کمک می کند تا درکی از تجربه های خود در دنیا داشته باشد .

∗ بهتر گوش می دهد و دایره لغات آن گسترده تر می شود . به رشد کلامی کودک کمک می کند . ( به کودکانی که دیر زبان باز می کنند کمک بسیاری می کند )

∗ صداها ، کلمات و مفاهیم را درک و کشف می کند . کمک بسیاری به یادگیری خواندن و نوشتن می کند .

∗ با زبان محاوره و نوشتاری آشنا می شوند و به کتاب خواندن علاقه مند می شوند .

∗ در قصه ها به دنبال راه حل مشکلات خود می گردند و در دنیای واقعی می توانند با مشکلاتشان روبه رو شوند چون می دانند که قهرمان داستان از پس مشکلاتش برآمده است .

∗ با افکار ، نظریه ها ، عقاید جدید آشنا می شوند و بعد های دیگر زندگی را می شناسند .

∗ حافظه ی کودک پرورش می یابد و می تواند مطالب بیشتری را در ذهن خود به خاطر بسپارد و در آینده آنان را استخراج کند ( به اصطلاح مخزن ذهنش را پر می کند )

∗ کودکان در قصه گویی مهارت پیدا می کنند و می توانند به قصه های خود بیاندیشند و آنها را بیان کنند .

---

 

مفتخرم که کتاب ( می خواهم قصه گو شوم ) به نویسندگی اینجانب " شیدا مزکی " را به شما معرفی کنم .تمام مطالب مورد نیاز با قصه گویی ، روش ها و ابزارها ، طرح درس و داستان های ایرانی ، در این کتاب نوشته شده است . برای آشنایی بیشتر با کتاب به بخش معرفی کتاب کودک مراجعه کنید .

تمامی مطالبی که در این بخش و  بخش بعدی به صورت خلاصه نوشته شده است را می توانید در این کتاب کامل و جامع بخوانید .

برای تهیه و سفارش کتاب ( می خواهم قصه گو شوم ) تماس با من بگیرید و به نشانی الکترونیکی ام پیام بدهید .

همچنین می توانید در شبکه های مجازی اینستاگرام و تلگرام به این آیدی پیام بدهید : 

امیدوارم شما نیز با به کار گیری این دلایل و دلایل دیگر بتوانید روشن کننده ی راه قصه گویی در مجموعه و یا خانه ی خود باشید . اگر علاقه مند به قصه گویی هستید با ثبت نام کردن در سایت مقاله ی چگونه یک قصه گو شویم را مشاهده و مطالعه فرمایید . (  فقط کافیست بعد از ثبت نام  کردن به سایت  ورود کنید )

مقاله های مرتبط را مطالعه کنید : آشنایی با شاهنامه ، صمد بهرنگی کیست

اهمیت قصه کودکانه گفتن برای کودکان

 

گروه ویراستاران کتابک

قصه گفتن یا خواندن کتاب برای کودکان یکی از بهترین راه‌های گذراندن وقت با آن‌ها است. قصه های کودکانه گفتن نه تنها صمیمیت شما را با کودک افزایش می‌دهد، بلکه به رشد ذهنی و گسترده شدن دایره لغات او نیز کمک می‌کند. با خواندن کتاب یا قصه گفتن برای کودک، در واقع او را با اصوات گوناگون آشنا می‌کنید و در عین حال ارزش واقعی مطالعه را به او نشان می‌دهید. همین امر باعث می‌شود کودک در سنین بالاتر اشتیاق بیشتری به مطالعه نشان دهد. قصه گفتن برای کودک باعث تقویت قوه تخیل او می‌شود و حس کنجکاوی او را بر می‌انگیزد. خواندن کتاب‌هایی که مخصوص کودکان و دارای تصاویر زیبا و جذاب هستند مهارت تفکر را در کودک تقویت می‌کند. کودک نسبت به پدیده‌های اطراف خود اشتیاق بیشتری نشان می‌دهد و در آن‌ها دقت بیشتری می‌کند.

تقویت مهارت‌های ذهنی کودک

شنیدن قصه یا کتاب مهارت‌های ذهنی کودک را تقویت می‌کند. برعکس تماشای تلویزیون که قوه تخیل کودک را تنبل می‌کند و اجازه تفکر مؤثر را به او نمی‌دهد، شنیدن قصه باعث می‌شود کودک از دانسته‌ها و تصاویر ذهنی خود استفاده کند. کودکان صحنه‌های داستان را در ذهن خود همانطور که دوست دارند می‌سازند و از اینکار لذت می‌برند.

گفتن قصه‌های غنی برای کودکان باعث می‌شود آن‌ها با فرهنگ و آداب و رسوم ملی خود بیشتر آشنا شوند و در رابطه با جامعه و خانواده خود اطلاعات بیشتری کسب کنند. از طریق قصه یا کتاب می‌توان کودکان را با مفاهیمی اخلاقی نظیر صداقت، شجاعت، فداکاری، محبت و ... آشنا کرد. همچنین می‌توان تنوعی را که در میان مردم جهان و جوامع گوناگون وجود دارد به آن‌ها نشان داد.

ساختن قصه‌های خیالی با تصاویر کتاب

قصه گفتن برای کودکان تنها به معنای خواندن کتاب برای آن‌ها نیست. شما می‌توانید با فرزندتان به تصاویر یک کتاب نگاه کنید و برای او با توجه به تصاویر قصه‌ای خیالی بسازید و برای او بگویید. شاید با اینکار استعداد نهفته خودتان نیز در قصه‌گویی آشکار شود. همچنین می‌توانید نظر فرزندتان را نیز راجع به تصاویر جویا شوید. شما می‌توانید از طریق قصه‌هایی که برای فرزندتان می‌گویید، او را با پدیده‌های اطراف بیشتر آشنا کنید و یا حتی او را برای انجام کاری آماده کنید. مثلاً اگر قرار است او را نزد پزشک ببرید و تصور می‌کنید که ممکن است فرزندتان دچار واهمه شود، می‌توانید پیش از اینکار قصه‌ای در این رابطه برای او بگویید تا تصویری خیالی در ذهن او بسازید و آمادگی او را افزایش دهید.

ایجاد روابط صمیمانه

همچنین می‌توانید قصه واقعی از زندگی خودتان و حوادثی که در گذشته، مثلاً دوران کودکی، برایتان اتفاق افتاده است برای فرزندتان بگویید. با اینکار، علاوه بر سرگرمی، فرزندتان با شما و گذشته‌تان نیز بیشتر آشنا می‌شود. قصه گفتن علاوه بر کودکان برای والدین نیز بسیار مفید است. پدر یا مادر می‌توانند از طریق قصه گفتن یا خواندن کتاب برای فرزندشان با او ارتباط برقرار کنند و در روابط خود، صمیمیت را افزایش دهند. کودکانی که روابط صمیمانه‌ای با والدین خود دارند، در آینده کمتر دچار آسیب‌های اجتماعی می‌شوند و در روابط خود با دیگران موفق‌ترند. همچنین والدینی که با فرزند خود رابطه نزدیکی دارند، راحت‌تر می‌توانند رفتار آن‌ها را کنترل کنند و آن‌ها را در زندگی راهنمایی کنند.

سن مناسب

برای قصه گفتن یا خواندن کتاب، هیچ سن خاصی سن مناسب مشخص نشده است. هر چه سن کودک کمتر باشد بهتر است. برخی متخصصان معتقدند می‌توان برای کودک از همان دوران نوزادی قصه گفت؛ اما از نظر برخی دیگر، بهترین سن برای قصه گفتن یا خواندن کتاب، ۴ – ۶ ماهگی است زیرا از این سن به بعد کودک می‌تواند سر و گردن خود را کنترل کند و به تصاویر کتاب نگاه کند. در هر صورت، در هر سنی که برای فرزندتان کتاب بخوانید او از قرار گرفتن در بغل شما و شنیدن صدایتان لذت خواهد برد.

یکی از بهترین سرگرمی‌ها

قصه گفتن یا خواندن کتاب، علاوه بر مزایای مذکور، یکی از بهترین انواع سرگرمی‌ها است. کودکان عاشق شنیدن قصه هستند! مطمئن باشید هر زمانی که بخواهید برای آن‌ها قصه بگویید، آن‌ها از خود آمادگی و اشتیاق نشان خواهند داد. پس قصه گفتن را فقط به پیش از خواب محدود نکنید. هنگام سفر در قطار، هواپیما یا خودروی شخصی، در پارک، در حمام و یا حتی در مطب پزشک می‌توانید برای فرزندتان قصه بگویید و او را سرگرم کنید.

قصه گفتن یا خواندن کتاب به سایر زبان‌ها

بسیاری از والدین، علاوه بر زبان مادری به یک یا چند زبان دیگر نیز مسلط هستند. اگر شما جزء این دسته از والدین هستید، از فرصتی که در اختیاردارید به نفع فرزندتان استفاده کنید. برای او به زبانی دیگر قصه بگویید یا کتاب بخوانید. همچنین می‌توانید شعرهای آن زبان را برای او بخوانید. با اینکار، پایه‌های اولیه یادگیری زبان دوم در ذهن فرزند شما شکل می‌گیرد و همین در آینده برای یادگیری زبان دیگر به او کمک خواهد کرد. قصه گفتن به زبانی دیگر به تقویت مهارت‌های زبانی خود شما نیز کمک خواهد کرد. برای تسهیل اینکار می‌توانید از کتاب‌های دوزبانه استفاده کنید. 

نقش قصه گویی در آموزش

نقش قصه کودکانه صوتی  در آموزش

مقدمه:

قصه گویی در کشور ما سابقه ای بس دیرینه و قدیمی دارد، اما نفوذ عوامل و وسایل ارتباط جمعی و علاوه بر آن مسائل خاص حوزه های شهرنشینی، موجب شده تا نقش قصه گویی در طول دوران و به ویژه در نظام های آموزشی کم رنگ شود.

​

 

همچنین به قصه گویی هنوز به عنوان یک فن نگاه نمی شود و در نظام آموزش و پرورش جایگاه شایسته ای برای قصه گویی به چشم نمی خورد. بسیاری از علاقمندان به این فن، به تجارب خود متکی هستند و کمتر با روش های علمی و اصول قابل قبول این فن آشنایی دارند. بحث درباره ی نظام تعلیم و تربیت بسیار گسترده است، به گونه ای که وارد شدن به هر حیطه از آن، نیازمند دانش و تخصص است و اگر محققی واجد تخصص نباشد و علاوه برآن در زمینه ی مسائل تربیتی صبر و حوصله و دقت لازم را به کار نبرد، بی شک نمی تواند این نظام را به سر منزل مقصود هدایت کند.

همان گونه که می دانید در کشور ما به رغم وجود گنجینه های علم و معرفت و داستان ها و افسانه های زیبا و آموزنده، اولیا و مربیان بیشترین وقت خود به مسائل آموزشی کودکان اختصاص می دهند و دانش آموزان نیز، در خانه و مدرسه بیشتر اوقات خود را صرف یادگیری های غیر فعال کرده، از سختی و خشکی دروس و اضطراب امتحان و نمره رنج می برند. بدین ترتیب اغلب اولیا و مربیان از هدف اصلی تعلیم و تربیت که پرورش انسان های خلاق، مبتکر و کارآمد است باز می مانند.

 

آنچه که این مقاله در پی آن است، بررسی جایگاه قصه گویی در نظام آموزش رسمی کشور است. این نظام گسترده بخش بسیار وسیعی از جامعه را تحت پوشش قرار می دهد. از دوران پیش دبستان تا دوران دانشگاه گستره ی نظام تعلیم و تربیت است، اما در این مقاله هرجا به نظام آموزشی اشاره می شود، مراد دوران پیش دبستان و دبستان است. این دو بخش نیمی از جمعیت دانش آموزی را تحت پوشش خود دارد. با این اوصاف این مقاله در پی آن است که به این سوالات پاسخ دهد:

 

• آیا قصه گویی می تواند در رقابت با فعالیت های رسمی مدرسه به جایگاهی مطمئن دست یابد؟

•  آیا در نظام آموزشی ما به قصه گویی به عنوان فعالیتی جدی نگاه می شود یا فعالیتی تفننی است که ارزش علمی - آموزشی خاصی ندارد ؟ و... 

 

با توجه به همه ی عوامل فوق در این مقاله ضمن مطالعه ی آرا و نظرات صاحب نظران سعی شده است تا با نگاهی دوباره به فعالیت قصه گویی جایگاه واقعی آن در نظام آموزشی کشور مورد ارزیابی قرار گیرد.

 

​

 

قصه چیست؟

ادبیات کودک شامل قصه، شعر، نمایش، افسانه و داستان و... است. ادبیات کودکان عبارتست از: تلاشی هنرمندانه در قالب کلام برای هدایت کودک به سوی رشد، با زبان و شیوه ای مناسب و در خور فهم او. به بیانی دیگر ادبیات عبارت است از چگونگی تعبیر و بیان احساسات، عواطف و افکار به وسیله ی کلمات در اشکال و صورت های گوناگون.

 

برای شناخت جایگاه واقعی قصه گویی در نظام تعلیم و تربیت ابتدا لازم است عناصر اصلی این سرفصل را مورد دقت قرار دهیم.

​

 

مطمئناٌ با شناخت و تعریف صحیح از کلیدهای واژگانی اصلی این عنوان، زمینه برای دستیابی مطمئن تر به جایگاه قصه گویی فراهم می شود.

 

در این عنوان به دو کلمه ی اصلی بر می خوریم نخست:

 قصه و دوم:

نظام تعلیم و تربیت برای شروع بحث بهتر است ابتدا کلمه ی قصه و قصه گویی را مجدداٌ تعریف کنیم: خانم سیما داد در کتاب فرهنگ و اصطلاحات ادبی ذیل کلمه ی قصه آورده است: " قصه در لغت به معنی حکایت و سرگذشت است و دراصطلاح به آثاری اطلاق می شود که در آن ها تاکید برحوادث خارق العاده بیشتر از تحول و تکوین آدم ها و شخصیت ها است. در قصه یا حکایات محور ماجرا بر حوادث خلق الساعه قرار دارد. حوادث قصه ها را به وجود می آورند و در واقع رکن اساسی بنیادی آن را تشکیل می دهند ؛ بی آنکه در گسترش و بازسازی قهرمان ها و آدم های قصه نقشی داشته باشد. "

 

همچنین در لغت نامه ی دکتر معین درباره ی کلمه ی تعلیم آمده است: "آموختنی های مربوط به مسائل اجتماعی، تمدن و امور اجتماعی. آموختن و یاد دادن" و تربیت: "پرورش دادن، رشد کردن "معنی شده است.

 

با توجه به دو تعریف فوق زمینه های بررسی جایگاه قصه گویی در نظام های آموزشی مشخص تر می شود.

 

​

 

جایگاه داستان کودکانه

برای بهبود نظام تعلیم و تربیت با توجه به گستره ی بسیار وسیع آن؛ نخست لازم است نوع جامعه ای که درآن به نقش و جایگاه قصه می پردازیم را بشناسیم. در بررسی جوامع و تا حدود پانزده سال قبل به دو نوع جامعه برمی خوریم: جامعه ی کشاورزی و جامعه ی صنعتی.

هرکدام از این دو جامعه از ارتباطاتی یک سویه بهره می بردند و وسیله ی انتقال پیام در آن ها عمدتاٌ نوشته، رادیو و تلویزیون بود. در اواخر قرن بیستم شاهد پیدایش جامعه ی دیگری به نام جامعه ی اطلاعاتی بودیم که اصلی ترین منبع در این جامعه دانش و اطلاعات است و عمده ترین سازمان های آن مراکز تحقیقاتی، دانشگاه ها و نظام های آموزشی می باشد. در این جامعه ارتباطات دوسویه و چند سویه است و این توانایی علاوه بر افزایش دادن سرعت ارسال و دریافت اطلاعات باعث افزایش فوق العاده ی سرعت رشد دانش نیز شده است. بنابراین در بخش آموزش دیگر نیازی به حفظ کردن مطالب نیست و باید هدف گذاری، برنامه ریزی و فرایند تدریس به سرعت از شیوه ی حفظ کردن و انبارداری اطلاعات به سمت ایجاد مهارت در فراگیرندگان به منظور توانایی دریافت اطلاعات مفید و مورد نیاز، چگونگی تجزیه و تحلیل داده ها و کسب نتایج تولید دانش تغییر جهت دهد و زمینه برای یافتن روابط و حقایق به جای آموزش آن ها فراهم شود.

 

​

 

با این اوصاف آیا نظام تعلیم و تربیت قابلیت این را دارد که مجدداٌ به فعالیت هایی نظیر قصه گویی رویکرد تازه ای ایجاد کند یا خیر ؟

اکنون همه ی نظام های تعلیم و تربیت به گونه ای با فناوری های ارتباطی درگیر می باشند. با توجه به هزینه های بسیار بالایی که در بسیاری از مدارس جهت بهبود امر تدریس و یادگیری به کار برده اند، انتظار می رفت که این عوامل به سمت ساده سازی و هیجان بخشیدن به آموزش پیش رود؛ اما متاسفانه در عمل مدارس فاقد نشاط و شادابی لازم می باشند. جریان تعلیم و تربیت نه فقط باید موجب شود تا خلاقیت در دانش آموزان توسعه یابد بلکه باید زمینه های آن را هم فراهم کند.

از سویی در نظام آموزشی رسمی کشورها و به ویژه در کشورهای جهان سوم به دلیل نیاز روزافزون جوامع به نیروهای متخصص تاکید بر یادگیری تئوریک است و به آموزش های نظری بیش از سایر آموزش ها توجه می شود.

به نظر می رسد نظام های آموزشی به ویژه نظام تعلیم و تربیت در کشور ما نیاز به بازسازی در زیربناهای فکری دارد. برای این منظور باید افراد آگاه و خبره بتوانند نیازهای جامعه ی اطلاعاتی را در کنار امور آموزشی به گونه ای سازماندهی کنند که تنوع فعالیت ها حفظ شده و همه چیز در خدمت سازندگی افرادی پرشور قرار گیرد.

 

​

 

نقش قصه

از جمله فعالیت هایی که می تواند بدون ایجاد حساسیت در نظام آموزشی از عهده ی مسئولیت خطیر پرورش کودکان بر آمده و همه چیز را همانند حلقه ای واحد به دور خود جمع کند، فعالیت قصه گویی است. قصه به لحاظ نیاز فطری انسان، همیشه یکی از برنامه های مورد علاقه ی اوست. در طول تاریخ علی رغم پیشرفت های سریع تکنولوژی هنوز زبان ساده ی قصه نقش بسیار مهمی در بیان مسائل آموزشی دارد. هرچند با توجه به تغییرات تکنولوژی، تغییراتی اساسی در استفاده از قصه ها صورت گرفته است و به سختی رویکردهای سابق نسبت به قصه گویی ایجاد می شود، اما با هماهنگی بین بخش های مختلف نظام های آموزشی می توان خلا موجود در آن را پر کرد.

در این راستا توجه به این نکته ضروری به نظر می رسد، که یکی از بخش های مهم ادبیات کودک، قصه می باشد. قصه کودک را در همه ی اوقات زندگی پرورش می دهد و باعث مسرت خاطر، وسعت تخیل و قوت تصور او می شود و نیز نیروی ابتکار و ابداع به او می بخشد. قصه هایی که کودکان می خوانند و می شنوند اثری عمیق در فکر و روحیه ی آنان می گذارد و آن ها را برای رویارویی با مسائل رشد و معاشرت با دیگران آماده می سازد و نیز در درک و فهم مشکلات زندگی آن ها را یاری می دهد.

قصه، به ویژه در زمینه های زبان آموزی و آموختن کلمات تازه به کودکان نقش قاطعی دارد.

 

هدف های برنامه ی ادبیات کودکان و به ویژه قصه در آموزش و پرورش دوره ی ابتدایی عبارتند از:

1- کمک به پرورش قدرت بیان و عواطف و افکار کودکان

2- تقویت و پرورش نیروی تخیل در کودکان

3-تحریک قوه ی ابتکار و ابداع در کودکان

4-ایجاد عشق و علاقه به ادبیات در کودکان

5- رشد اعتماد به نفس کودک و علاقمند ساختن او به آزادی و عدالت اجتماعی

6- برآوردن نیازهای عاطفی کودک و آماداه ساختن او برای دریافت پیام های اخلاقی و انسانی و شهروندی خوب بودن.

 

​

 

متاسفانه نکته ای که تا کنون در نظام های آموزشی به چشم می خورد، تاکید بر جهل و نادانی کودکان است و این نگرش حاکی از طرز تلقی " انسان شکل نیافته " در تعلیم و تربیت است.

علاوه بر آن کتاب های درسی در هزاره ی جدید در حال تغییر است، اگر چه هنوز کتاب ها به صورت کامل متناسب با توانایی ها و خصوصیات ذهنی کودکان تدوین نشده است، اما آموزشگران جدید نسبت به نقش قصه در پرورش جسمی و روانی و ذهنی کودکان تاکید بسیار دارند و جامعه هم تا حدود زیادی این تغییرات را پذیرفته است.

طرز تلقی بزگسالان نسبت به کودک و سرشت او بخش مهمی از برداشت نسبت به مفهوم کودکی است. ادبیات جدید کودک، محصول دگرگونی در مفهوم کودک است و نگرش های تازه ای را نسبت به کودکان و توانایی ها و ویژگی های ذهنی آن ها پدید آورده است.

 

داستان و قصه نقش بسیار مهمی در تکوین شخصیت کودک دارد. از طریق قصه ها و داستان های خوب کودک به بسیاری از ارزش های اخلاقی پی می برد. پایداری، شجاعت، نوع دوستی، امیدواری و... ارزش هایی هستند که هسته ی مرکزی بسیاری از قصه ها و داستان ها را تشکیل می دهند.

پرورش حس زیبایی شناسی در کودک، متوجه ساختن کودک به دنیایی که اطرافش را فراگرفته، پرورش عادات مفید در کودک، تشویق حس استقلال طلبی و خلاقیت در کودک هدف های اصلی طرح قصه های خوب برای کودکان است.

کودک در نظام تعلیم و تربیت جدید انسانی فعال و پویا است که حق انتخاب دارد. او با تجارب متفاوتی روبه روست. یکی از کارهایی که کودک در نظام های آموزشی امروزه با آن روبه روست شنیدن، نوشتن و باز گفتن است. در ذهن کودک میلیون ها جرقه وجود دارد که هر کدام می تواند زمینه ی بروز و ظهور استعدادهای تازه را فراهم کند.

میل ذاتی کودک به شنیدن قصه موجب شده است تا قصه گویی به عنوان یکی از روش های آموزشی و تربیتی در طول اعصار مورد توجه باشد. کودک در داستان مایه ی زندگی خود را می یابد و خصوصیات رفتاری افراد را درک می کند.

داستان ها منعکس کننده ی نگاه انسان به جهان هستی و محیط پیرامون اوست و به همین دلیل قصه گویی راهی برای انتقال و آموزش آداب و رسوم و سنن از نسلی به نسل دیگر است. در تجدید حیات جاری قصه گویی، تعیین مرز ظریف بین اجرا و گفتن قصه به گونه ای فزاینده دشوار است و این تفاوت مربوط به رابطه ی بین گوینده و شنونده است و قصه در کانون این رابطه قرار دارد.

دانش آموز باید بتواند در طول قصه با قصه گو همراه باشد. اگر در نظام آموزشی به این مساله توجه شود، که قصه می تواند بسیاری از آموزه های تربیتی را به خوبی به مخاطب منتقل کند، مطمئنا رویکردها نسبت به فعالیت قصه گویی تغییرات جالبی پیدا خواهد کرد. متاسفانه به دلیل این که انتخاب معلمین در کشور با نگاه های پرورشی همراه نیست و در گزینش معلمان به توانمندی های خاص توجه نمی شود و ملاک گزینش بر اساس نمره می باشد، جایگاه قصه و قصه گویی و سایر فعالیت های پرورشی در نظام آموزشی به خوبی قوام نیافته است.

اگر فعالیت قصه گویی توسط فردی ناتوان که با اصول قصه گویی آشنا نیست، ارائه شود؛ نه تنها نمی تواند موثر واقع شود بلکه علی رغم میل فطری کودک به قصه او را از محیط قصه فراری می دهد. در این رابطه ما با دسته های مختلفی از قصه گویان روبه رو هستیم: قصه گو - مجری ها، قصه گو -کتابدارها و قصه گو- معلمان.

 

در نظام های آموزشی بیشتر شاهد قصه گو - معلمان هستیم؛ یعنی آن دسته از قصه گویانی که برای کودکان در برنامه های آموزشی قصه می گویند، اما علاقه مند به کار قصه گویی نیستند، در واقع آنان علاقه مند به اجرای قصه توسط قصه گو نیستند.

​

 

به دلیل حاکمیت این دیدگاه در نظام آموزشی، معلمین نمی توانند نقش قصه گویی را به خوبی ایفا کنند. معلیمن در نظام های آموزشی باید بدانند که بین اجرای فعالیت های آموزشی و فعالیت های پرورشی و فوق برنامه ارتباطی بسیار عمیق وجود دارد. ممکن است بسیاری از معلمین برای بچه های خود در خانه قصه بگویند و با شناختی که از او دارند درباره ی علاقه ها، ترس ها، یا محبت هایش قصه بگویند؛ اما قصه در مدرسه ویژگی های خاص خود را دارد. شکل ارائه ی آن متفاوت است. قصه در مدرسه شور و عاطفه ی بیشتری را می طلبد و باید به کودک آزادی عمل بیشتری بدهد. قصه با توجه به نیازهای فطری مخاطب فرق می کند. برای این منظور باید کتاب های درسی سرشار از ادبیاتی غنی و مفید باشد. این ادبیات باید با مدیریت و برنامه ریزی آموزشی همسو بوده و در برنامه ی تحصیلی خللی وارد نکند. معلم می تواند با قصه به دانش آموزان مهارت های پژوهشی را بیاموزد، می تواند گوش سپردن به قصه و برانگیختن کودکان را با آن ها تجربه کند.

 

​

 

نظام تعلیم و تربیت و قصه گویی

علاوه بر موارد فوق برنامه های آموزشی از جمله برنامه های چند رسانه ای می باشند. برنامه ی چند رسانه ای، برنامه ای است که ترکیبی از دو یا بیش از دو شکل هنری است که هر کدام می تواند جایگاه خود را داشته باشد و در مجموع کل واحدی را بیافریند.

قصه گویی در نظام آموزشی می تواند با اشکال مختلف درسی بیامیزد، به شرطی که روی برنامه ها به خوبی فکر شده باشد و ارتباط بین بخش های آن منسجم باشد. موثرترین برنامه ها آن هایی هستند که بر درون مایه یا موضوع درسی یا نویسنده ای خاص متمرکز شده باشند.

برای آماده سازی یک برنامه ی درسی که بتواند در نظام تعلیم و تربیت مفید واقع شود باید در مواد مورد استفاده ی آن دقت شود.

شرط موفقیت یک برنامه نظیر قصه گویی در مدارس روانی و موزون بودن آن است. در یک نظام تعلیم و تربیت باید بخش ها مکمل هم باشند و در عین حال آنقدر قدرت داشته باشند که مستقل به کار آیند.

اگر چه امروزه به عواملی نظیر تفکیک بودجه و کاهش تعداد کارکنان در نظام های آموزشی اشاره می شود، با این حال رویکردهای تازه ای نسبت به فعالیت هایی نظیر قصه گویی درحال پیدایش است

​

 

به نظر می رسد برای رفع مشکل عدم توانمندی معلمین به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر آموزشی باید دوره هایی برای آن ها برگزار شود. مدیران، معلمین و سایر افراد دست اندرکار نظام تعلیم و تربیت بایستی نسبت به شرکت در برنامه های قصه گویی ترغیب شوند، چون اگر بهترین قصه ها هم در خدمت شخصی که علاقمند به قصه گویی نباشد قرار گیرد و نتواند از عهده ی ارائه ی آن برآید، در واقع کاری عبث انجام شده است.

دوره های آموزش ضمن خدمت که بعضا بی توجه به نیازهای واقعی معلمین برگزار می شود نتایج مفیدی را به دنبال نخواهد داشت، اما با شناسایی افراد توانمند و علاقمند و برگزاری دوره های ضمن خدمت ویژه ی آنان کم کم نگرش ها نسبت به قصه گویی تغییر خواهد کرد.

در تدریس معلم باید طرح درس خود را از قبل آماده کرده باشد و از شیوه های مختلفی برای ارائه ی مطلب به دانش آموزان سود بجوید، اما متاسفانه در عمل چنین اتفاقی نمی افتد. معلم باید بداند که در عصر ارتباطات باید حجم دانسته هایش به حدی باشد که بتواند در برابر سوالات مختلف دانش آموزان پاسخگو باشد. با مسلط کردن خود به این تجهیزات است که او می تواند پله های موفقیت را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد.

کسانی که شغل معلمی را برگزیده اند خود زمانی دانش آموز بوده اند و شرایط آموزشی و پرورشی را در مدارس تجربه کرده اند. علی رغم پیشرفت های ظاهری هنوز اتفاق تاثیر گذاری در مدارس و در نحوه ی تدریس معلمین نیفتاده است. باید در نظام آموزشی فرصت هایی فراهم شود که در برانگیختن انگیزه برای معلمین نقش کاربردی باشد.

همچنین برای کسب جایگاه مناسب برای فعالیتی نظیر قصه گویی لازم است در دانشگاه ها و سایر موسسات مرتبط رشته ای خاص ایجاد گردد تا نیروهایی توانمند برای فن قصه گوی تربیت شوند.

 

​

 

پشنهادات

آنچه در این مقاله به آن پرداخته شد، درواقع بررسی نظام آموزشی کشور و رویکردهای موجود در آن بود و سعی شد با تکیه بر مطالب صاحب نظران، به جایگاه قصه گویی و تاثیری که می تواند بر مخاطبان داشته باشد مطالبی ارائه شود. آنچه به نظر می رسد این است که در قدیم در مکتب خانه ها بسیاری از مسائل با زبان قصه به مخاطبان منتقل می شد، اما در نظام آموزشی امروزی از این ابزار سود برده نمی شود؛ حال آنکه در کتاب های جدید آموزش ابتدایی درس هایی با زبان قصه برای کودکان گنجانده شده است، که این امر می تواند جایگاه سابق قصه و قصه گویی را در نظام آموزشی تجدید کند.

دراین مقاله نویسنده با تجاربی که در مدت کار در کانون پرورش فکری کسب کرده و با حضور در جشنواره های قصه گویی یه این نتایج دست یافته است که:

 

​

 

کتاب های موجود در کتابخانه های کانون منابع بسیار مناسبی برای قصه گویی هستند، اما به دلیل این که ارتباط بین مراکز کانون و مدارس و به ویژه معلمان کم رنگ است، معلمین از این منابع آگاهی ندارند. با تشکیل گروه های قصه گویی در مدارس، حضور مربیان کانون در مدارس و ارائه ی قصه های جذاب و استفاده از شیوه های خلاق در قصه گویی توسط مربیان می تواند زمینه را برای بهبود وضعیت قصه گویی در مدارس فراهم کرد.

 

علاوه بر آن دوره های آموزش ضمن خدمت ویژه معلمین و معرفی منابع غنی ادبی به آن ها از سوی مراکزی نظیر کانون که قصه گویی را به عنوان یکی از فعالیت های اصلی در سر لوحه ی برنامه های خود دارد، می تواند جایگاه واقعی قصه گویی و نقشی که می تواند در آموزش و پرورش کودکان ایفا کند را به معلمین نشان بدهد.

برگزاری جشنواره های قصه گویی بین معلمین ابتدایی و همچنین جشنواره ی رقابتی بین مربیان کانون و معلمین مدارس نیز می تواند جایگاه قصه گویی رابهبود بخشد.

 

همچنین کانون به عنوان متولی قصه گویی در کشور باید در شیوه های برگزاری این فعالیت در کانون تجدید نظر انجام دهد تا زمینه ی بروز و ظهور استعدادهای جدید در قصه گویی فراهم شود. مثلا کانون می تواند قصه گویی و کتاب هایی در این زمینه و به ویژه کتاب قصه ها را به خانواده ها امانت دهد تا علاوه بر ایجاد فرهنگ مطالعه هنر قصه گویی در خانواده ها زنده بماند.